Foto: Koos Scherjon – www.rtvnof.nl
,,Je hebt darmkanker met uitzaaiingen naar je buikvlies.’’ Deze diagnose zet het leven van Sjoerd Visser (19) op 4 april vorig jaar volledig op de kop. Als donderslag bij heldere hemel staat z’n wereld stil. Van een gezonde vrolijke jongen verandert hij van het ene op het andere moment in een ernstig zieke patiënt. ,,De diagnoaze kaam as in mokerslach’’ knikt hij. Gelukkig kan hij het navertellen, met dank aan een HIPEC-behandeling in het UMCG. ,,Oars wie ik der no miskien wol net mear west.’’
De hele familie Visser zit aan de grote keukentafel; vader Klaas, moeder Anja, dochter Genna en zoons Sjoerd en Hayco. Het is gezellig druk, maar wanneer de koffie is ingeschonken en Sjoerd aan zijn verhaal begint, wordt het automatisch stil. De impact van de bijna fatale ziekte is nog altijd duidelijk te merken. Ondanks Sjoerds heftige verhaal is er af en toe gelukkig ook ruimte voor een grap. Zeker Sjoerd houdt wel van een beetje ouwehoeren. ,,Sjoerd syn humor hat ús der troch skuord’’, vertelt Klaas. ,,Oars wit ik net oft wy it wol redden hiene.’’
Onverklaarbare klachten
,,Op 4 april krige ik de diagnoaze darmkanker’’, begint Sjoerd zijn verhaal. Hij valt maar meteen met de deur in huis. Aan deze diagnose gaat echter een hele voorgeschiedenis vooraf. Dat begint in 2019, wanneer hij z’n eetlust verliest. Waar Sjoerd jaren lang alles lust en aan tafel eet voor twee, komt daar begin vorig jaar verandering in. Hij is vaak misselijk, heeft last van buikkrampen en moet regelmatig overgeven. Ook valt hij in korte tijd flink wat kilo’s af. Hij maakt een afspraak bij de huisarts, die de klachten niet kan verklaren.
Ook in ziekenhuis Nij Smellinghe in Drachten buigen diverse artsen zich over Sjoerds klachten. Ze besluiten een scan van z’n buik te maken, waarop ze een verdikking in de darm ontdekken. Wanneer Sjoerd in het ziekenhuis een darmonderzoek krijgt, is het raak. Artsen komen een tumor in zijn dikke darm tegen. Tijdens de kijkoperatie blijkt bovendien dat de tumor zich heeft uitgezaaid naar zijn buikvlies. ,,Dikke pech’’, vat Sjoerd de situatie samen.
In de kinderschoenen
Na deze keiharde conclusie holt Sjoerds gezondheid plotseling met sprongen achteruit. Eén ding is zeker: er moet zo snel mogelijk een behandeling komen. Maar welke? ,, Dokters joegen ús ferskillende advizen’’, weet Anja nog goed. ,,De iene sei dit en de oare dat. Uteinlik moasten wy sels in kar meitsje.’’ Sjoerd hakt eigenhandig de knoop door en besluit om voor de HIPEC-behandeling te gaan in het UMCG in Groningen. Een relatief nieuwe behandelmethode, die nog in de kinderschoenen staat. ,,Mar ik hie der alle fertrouwen yn’’, zegt hij nuchter.
Als een van de jongste HIPEC-patienten ooit besluiten de artsen Sjoerd op 8 mei 2019 te opereren. ‘s Ochtends om zeven uur wordt hij opgehaald en naar de operatiekamer gereden. Na het afscheid wacht de familie niets anders dan afwachten. Tergend langzaam verstrijken de uren, totdat Klaas rond drie uur ‘s middags het verlossende telefoontje krijgt met het nieuws dat de operatie is geslaagd. De helft van Sjoerds dikke darm is verwijderd en ook het aangetaste weefsel in zijn buikvlies is met succes weggehaald. ,,Einliks krigen wy in kear goed nijs’’, knikt Klaas. ,,Dêr wiene wy nei al dy tsjinslach ek wol oan ta.’’
Mascotte in een rolstoel
Na de operatie wordt Sjoerd wakker op de intensive care. Veel weet hij daar zelf niet meer van. ,,Ik kin my dy earste dagen net echt mear heugje.’’ Voor het herstel na een HIPEC-behandeling staat zo’n drie weken. Mede door zijn doorzettingsvermogen en jonge leeftijd weet Sjoerd zijn ziekenhuisverblijf in te korten tot slechts tien dagen. Op zaterdagochtend 18 mei mag hij naar huis om daar rustig te herstellen. Van die rust komt echter weinig terecht, want die zaterdagmiddag kan het eerste elftal van VV Zwaagwesteinde kampioen worden. En daar moet en zal Sjoerd bij zijn.
,,Yn de rolstoel ha ik Sjoerd oer it fuotbalfjild riden’’, lacht Klaas als hij terugdenkt aan die bewuste zaterdagmiddag. ,,Net bêst ast der goed oer neitinkst. Dy jonge wie amper út it sikehûs wei.’’ Maar Sjoerd blijkt zijn voetbalclub als mascotte geluk te brengen, want in de slotminuut scoort VV Zwaagwesteinde het winnende doelpunt. De ontlading is enorm. ,,Ik bin út de rolstoel sprong, sa bliid wie ik’’, grijnst Sjoerd. ,,Gelokkich dat myn dokters dat net sjoen ha.’’ Trots laat hij de foto zien van het kampioenselftal met in de midden een breed grijnzende Sjoerd in zijn rolstoel.
Gesteund door het hele dorp
Nog altijd staan de spelers, supporters, vrijwilligers en clubmensen van de voetbalclub klaar om Sjoerd te helpen. Zo zetten ze hem in het zonnetje tijdens het kampioensfeest en kreeg Sjoerd diverse leuke cadeaus aangeboden. Sjoerd wil zelf graag zijn steentje bijdragen aan het onderzoek naar nieuwe behandelingen van kankersoorten. Vandaar dat hij letterlijk en figuurlijk zijn beste beentje voor zet tijdens het hardloopevenement ‘Ren tegen kanker’ op 19 april in Utrecht, waar hij een kwart marathon gaat hardlopen. ,,Ik bin al drok oan it trainen’’, lacht hij. ,,Dat moat wol slagje.’’
Achter Sjoerd aan de muur hangen twee hardloopshirts. Een rode van KWF Kankerbestrijding en een blauw shirt, waarop tientallen sponsoren prijken. Stuk voor stuk ondernemers en bedrijven uit de buurt, die zijn gegrepen door Sjoerds verhaal. Sterker nog: heel het dorp lijkt in de ban van Sjoerds marathon. ,,Lêst stiene hjir skoalbern oan de doar dy’t lege flessen foar Sjoerd ophellen’’, vertelt Anja trots. Ook de warme bakker Eddy de Jong uit het dorp komt half maart met een speciaal Sjoerd-brood, waarvan een deel van de opbrengst naar kankeronderzoek gaat. Sjoerd is diep onder de indruk van alle acties die zijn dorpsgenoten bedenken. ,,It is sa bysûnder dat elkenien my stipet. Sa folle jild en help; dat hie ik echt noait tocht.’’
Niet in geld uit te drukken
Exact een jaar nadat hij de vreselijke diagnose darmkanker kreeg, staat Sjoerd op 19 april aan de start om geld op te halen voor kankeronderzoek. De teller staat inmiddels op ruim negenduizend euro. ,,Geweldich toch?’’, knikt hij trots. Met elke euro is hij even blij. ,,Ik wit no as gjin oar hoe belangryk ûndersyk nei kanker is. Sûnder de HIPEC-behanneling wie ik der no net mear west. Dêr bin ik de dokters noch altyd tige tankber foar. Dat is net yn jild út te drukken.’’
