DE WESTEREEN – Zolang Henkie van der Bij zich kan herinneren, is hij actief bezig met de duivensport. Hij is begonnen bij pv ‘De Reisduif’ en is dit jaar al zestig jaar lid van pv ‘De Zwaluw’ uit De Westereen. Duiven zitten in zijn hart, het is een vorm van leven geworden. Henkie is zich er terdege van bewust, dat zijn echtgenote Hinke een enorm stimulerende kracht op de achtergrond is, die als dat nodig is de handen uit de mouwen stroopt als het gaat om postduiven.
Henkie van der Bij had zijn eigen duiven al op de Bosweg in De Westereen. ,,Ik kan wel stellen dat ik meer dan 75 jaar actief vlieg”, aldus de duivenliefhebber. ,,Toen ik mijn vrouw leerde kennen en we ons konden vestigen op de Sikke Boukesstraat in Zwaagwesteinde, heb ik direct daarna mijn hok gebouwd en de duiven opgehaald bij mijn ouders. Ik stond er toen echt alleen voor, maar gelukkig bleek mijn vrouw mij enorm te stimuleren. Ze heeft er echt belangstelling voor en ook nu is ze nog een drijfveer voor mij.”
Inmiddels is hij de tachtig levensjaren al ruim gepasseerd. Hij is nog steeds gedreven, maar minder fanatiek. ,,We hebben beide nog een goede gezondheid, we kunnen onszelf nog prima redden. Het gaat natuurlijk allemaal wat langzamer, maar daar is niets mis mee. Ik stop als wij de zorg voor de duiven niet meer
goed kunnen doen. Zij staan centraal, ik niet. Ik geniet er nog steeds van. Ik heb weer zin in het seizoen. Tot nu toe doe ik alles nog, alleen de duiven na het inkorven naar het clubgebouw brengen kan ik niet meer. Ik vertrouw mij niet meer op de fiets met de korven achterop. De kinderen brengen mij nu. Ze hebben aangegeven dat ze wel meer willen doen. Dat wil ik echter beslist niet, het moet niet ten koste gaan van hun leven. Het is mijn hobby, niet die van hen.”
Elke zaterdagmiddag vol spanning naar de lucht kijken, de weerberichten beluisteren, ja Van der Bij heeft het allemaal meegemaakt. Prachtige tijden met hoogtepunten, maar natuurlijk ook de rampvluchten. Geen vlucht was hetzelfde, iedere keer was het weer anders. ,,De duivensport verandert. Dit is logisch, want ook de tijden veranderen. Ja, ik verlang echt nog wel eens naar
vroeger. De tijd dat de duiven binnenvielen en we zo snel mogelijk naar de klok moesten fietsen. Oh, wee als je dan een andere liefhebber op de fiets zag aankomen, dan trapte je je bijna dood om maar als eerste bij de klok te zijn. Je sprong bijna van de fiets, die soms meters ongestuurd doorreed. Je liet je bijna boven op de klok vallen, het gummiringetje moest de eerste zijn. Ja, als duivenmelkers waren we bloedfanatiek. Dat de fiets soms gerepareerd moest worden en dat je meer kosten had dan het opleverde, was bijzaak.’’
Het is anders geworden, de duivensportliefhebbers worden oud. Er vallen steeds meer mensen weg en er is weinig aanwas van jonge leden. Van der Bij: ,,Het heeft mij veel gegeven. We zijn nooit met vakantie geweest, we hebben geen rijbewijs, dat was niet nodig. Als we terugkijken missen we dat ook niet. We hebben er zoveel voor teruggekregen.”
