KOLLUMERZWAAG – ,,Klappen incasseren, en dan weer opstaan en doorgaan. Zo hebben wij er de afgelopen jaren ingestaan. We konden ook niet anders.” Nadat er in juli van dit jaar een korte maar felle brand woedde in de keuken moest Melle Prins, eigenaar van Café Prins in Kollumerzwaag, vol gas aan de bak om zijn zaak weer te kunnen openen.
Lees verder onder de foto.
In slechts vijftien weken tijd wist hij met behulp van heel veel vakmensen maar ook vrienden, familie en trouwe gasten zijn café-cafetaria opnieuw op te bouwen. ,,Bij de brand was heel veel roet vrijgekomen. Alles was zwart. Uiteindelijk hebben we alles binnen af moeten breken om vervolgens alles weer vanaf nul op te bouwen. Dat hebben we in een zeer kort tijdsbestek gedaan, met dank aan iedereen die ons heeft geholpen. Als ik denk aan al die mensen die ons te hulp zijn geschoten, dan krijg ik nog een brok in mijn keel.”
Het was niet de eerste keer dat het Prins tegenzat de afgelopen jaren. Hij kijkt met gemengde gevoelens terug op de laatste drie jaren. Eerst moest hij in 2018 op last van de burgemeester zijn zaak voor een halfjaar sluiten omdat er vermoedens waren dat er in of rondom zijn pand drugs werden verhandeld. ,,De jongens waar het om ging waren nog niet eens berecht, of wij werden ervoor gestraft. Dat heeft heel erg veel pijn gedaan. Onze naam is in een grote greppel gevallen. In onze eigen vrienden-, kennissenen klantenkring hoeven we ons niet te verantwoorden, zij weten wel dat wij niets met drugshandel te maken hebben. Maar de kring eromheen denkt: waar rook is is vuur. Dat heeft me erg geraakt.” Ook het feit dat de gemeente (toen nog Kollumerland c.a.) Café Prins
nooit ergens bij heeft betrokken zit Prins nog altijd dwars. ,,Dat wij toen onze zaak moesten sluiten voelde aan als een groot onrecht. Wij hadden er niets mee te maken, maar werden wel gestraft.”
Nu, meer dan twintig jaar later, hebben we het cafetaria alsnog zo verbouwd zoals mijn moeder dat had gewenst.
De volgende klap: corona
In 2019 volgde de volgende klap toen Café Prins weer de deuren moest sluiten, maar dit keer vanwege corona. ,,Deze keer was dat op zich wel logisch, we moesten ons tenslotte met z’n allen inzetten om een einde te maken aan corona. Er werd ons 90% beloofd, later werd dat 60%. Toen zakte de moed me wel in de schoenen. Ondertussen zijn er al zoveel regeltjes gepasseerd, bijvoorbeeld met betrekking tot openingstijden, dat het bijna niet meer bij te houden is.”
Eenmaal weer geopend volgde al snel in het derde weekend dat Café Prins weer ‘gewoon’ open mocht de brand die de zaak compleet in roet deed bedekken. ,,Wat er toen gebeurde was onvoorstelbaar. Binnen een uur na de brand stonden er zo’n 35 man voor me klaar om te helpen met schoonmaken. Medewerkers, oud-medewerkers, gasten, noem maar op. We dachten in eerste instantie dat we met het schoonmaken het café nog wel open zouden kunnen houden, maar toen er de dinsdagochtend na de brand mensen van de verzekering
langskwamen meldden zij dat het hele pand van binnen eigenlijk opnieuw opgebouwd moest worden. Dat was wel even slikken. Nog los van de financiën en corona; vind maar eens een bouwvakker! Ik heb om 12.00 uur ‘s middags mijn vader, die in 1977 Café Prins begon, gebeld. Hij zei: ‘we gaan ervoor’. En nog diezelfde middag gingen we los met een heel leger aan mensen. Daar krijg ik nog een warm gevoel van als ik daar aan terugdenk. Het gevoel dat je niet alleen bent op de wereld, maar dat we er met elkaar zijn en voor elkaar. Daar kan niets tegenop.”
Weer vooruit kijken
Wie nu het café binnenstapt zal het zich waarschijnlijk niet realiseren, maar álles in het café is nieuw. ,,Het ziet er precies zo uit als voor de brand, maar tegelijkertijd is alles vernieuwd. Alleen de tegelvloer is gebleven.” Het cafetaria is echter niet meer terug te herkennen. ,,Eigenlijk hadden we al in 1998 de keukenopstelling zoals die nu geworden is voor ogen. Mijn moeder, die in het cafetaria stond, werd toen echter ziek. Nadat zij in 2000 is komen te overlijden hebben we de toen geplande verbouwing nooit door laten gaan. Nu, meer dan twintig jaar later, hebben we het cafetaria alsnog zo verbouwd zoals zij dat had gewenst. Het ziet er prachtig uit, we zijn er enorm trots op!”
De reacties op het nieuwe cafetaria zijn zeer positief. Ook in de menukaart is geïnvesteerd en zodoende durft Prins weer vooruit te kijken. ,,We houden nou eenmaal van dit vak. Dus we incasseren de klappen, staan weer op en gaan weer door.”
