DE WESTEREEN – ‘Niets ontgaat ons’, zo heet de debuutroman van Janke Reitsma (34), afkomstig uit De Westereen. De recensies vanuit het hele land zijn lovend. Het is een verhaal dat de lezer niet loslaat. Wat het boek extra bijzonder maakt is de manier waarop Janke het Waddengebied omschrijft.
Lees verder onder de foto.
Janke Reitsma is geboren in Driezum en groeide op in De Westereen samen met haar oudere broer en jongere zusje en broertje. ,,Bij ons thuis stonden boeken en literatuur altijd al centraal. Ik weet nog dat ik rond kerst elk jaar een boek cadeau kreeg en ook van mijn pake en beppe kreeg ik altijd boeken. Toen we klein waren lazen mijn ouders regelmatig voor, op zondagmiddag bijvoorbeeld, uit de boekjes van W.G. Van der Hulst’’, vertelt Janke. Ze kijkt terug op een goede tijd in De Westereen al heeft ze niet echt een band met dorpsgenoten opgebouwd. ,,Wij gingen naar de reformatorische school in Drachten, dus dan heb je toch minder contact met de kinderen uit het dorp. Ik had trouwens wel een krantenwijk in De Westereen. Samen met mijn broer bracht ik de Leeuwarder Courant langs.’’
Schrijfwedstrijden
Na de Mavo De Saad in Damwâld volgde Janke een MBO-opleiding (SPW ), gevolgd door HBO (SPH) en ze studeerde Orthopedagogiek aan de Rijksuniversiteit Groningen. ,,De zorgkant heeft mij altijd al getrokken, maar daarnaast schreef ik van jongs af aan verhaaltjes. Toen ik vijftien was bracht ik mijn eerste jeugdboek uit, twee jaar later volgde de tweede.’’ Haar droom was echter om een roman uit te brengen. Naast haar werk als orthopedagoog in Zwolle – waar ze nu woontvolgde ze een opleiding aan de schrijversvakschool in Groningen. Daar leerde ze veel nieuwe technieken wat haar op het idee bracht om aan schrijfwedstrijden mee te doen. ,,Ik won meteen twee wedstrijden achter elkaar. Zo ben ik ook in contact gekomen met Uitgeverij Mozaïek. Zij hebben mij gestimuleerd om door te gaan met het schrijven van dit boek. Ze waren
enthousiast over het verhaal en gaven me tips om het nog beter te maken. Dat gaf mij zelfvertrouwen om door te gaan.’’
Positieve reacties
Het idee voor het verhaal in ‘Niets ontgaat ons’ ontstond na het lezen van een krantenartikel over een jongen die een misdaad had gepleegd. ,,Wat me raakte waren de reacties die eronder stonden. Mensen gaven hun oordeel over de ouders en over de jongen zelf, zonder het verhaal erachter te weten. Ik wilde met mijn verhaal mensen dan ook laten nadenken over het grotere verhaal. Er zijn vaak zoveel factoren die meespelen die leiden tot het nemen van een beslissing’’, vertelt Janke. Uit de reacties van lezers blijkt dat dat is gelukt. ,,Het verhaal zit goed in elkaar, het laat je nog lang nadenken over wat goed is en wat fout, en dat nieuwsberichten van dramatische gezinssituaties vaak een heel verhaal bevatten dat wij niet kennen’’, stelt één van de lezers in een recensie. Janke kreeg veel positieve reacties op haar boek. ,,Het raakt lezers, maar wat ik zelf nog het mooiste vind is dat mensen vinden dat het zo goed geschreven is. Dat is voor mij als schrijver het grootste compliment.’’
Waddengebied
Minstens zo bijzonder als het verhaal is het ‘decor’ dat Janke koos voor maar die ging de laatste jaren vanwege corona niet door.
Ome Kees wil me even een complimentje geven voor De Westereender. Hij vindt het zo’n mooie krant en geniet er elke keer van om deze te lezen. ,,Dat woe ik toch even sizze’’, zegt Kees. Ik vraag me nog af of dit de enige reden is waarom hij belt en dat blijkt inderdaad zo te zijn. Ik bedank ome Kees dat hij mij speciaal belt voor dit compliment. Hij zegt dat hij dat wel vaker doet. Eerder heeft hij de keukenboer een keer gebeld
om te haar eerste boek: het Waddengebied. ,,Ik heb altijd al ‘iets’ met het Waddengebied gehad, maar door er over te schrijven is dat gevoel alleen maar versterkt.’’ Janke bezocht de Waddenkust meerdere malen om goed research te kunnen doen voor haar boek, ze verbleef een week in Moddergat en ging Wadlopen waarbij ze de gids de oren van het hoofd vroeg. ,,Wat mij zo aanspreekt in dit gebied? De leegte, de uitgestrektheid en de veranderingen van de natuur. Het lijkt misschien kleurloos, maar als je goed kijkt zie je heel veel. Bovendien is dit één van de weinige plekken in Nederland waar je geen mens tegenkomt en dat past goed bij het verhaal. Het gaat over een gezin dat geïsoleerd leeft. In een stad is dat toch lastiger.’’ Van de Waddenvereniging kreeg Janke complimenten over dat ze de natuur zo goed had beschreven. ,,Daar was ik heel blij mee, want het is best spannend om te horen wat de echte kenners ervan vinden.’’
Trotse ouders
Janke Reitsma is tevreden met haar debuutroman. En dat zegt wat, want ze is een perfectionist. Ook haar ouders (Abele en Annie) die nog steeds in De Westereen wonen zijn trots. ,,Ze hebben een hele archiefdoos waar ze alle artikelen die over mij geschreven worden bewaren’’, lacht Janke. En dat zijn er nogal wat, van het Nederlands Dagblad tot de Swollenaer. Ze hoopt dat ook mensen uit de regio Noordoost-Friesland naar de lokale boekhandel zullen gaan voor haar boek. Het is voor een breed publiek toegankelijk en wat haar verrast is dat ook veel mannen haar boek graag lezen. Moeder Annie had de eer om het boek te lezen voordat het verscheen. ,,Het is een prachtig boek, een verhaal waar je nog lang over nadenkt. En dat zeg ik écht niet omdat mijn dochter het heeft geschreven.’’
Waar gaat het boek over?
Een beklemmende en bevrijdende roman over een ontwricht gezin tegen het decor van het verraderlijk mooie Waddengebied. Niets ontgaat ons van Janke Reitsma is een overrompelend gezinsdrama dat zich afspeelt aan de waddenkust. Koen leidt samen met zijn ouders een geisoleerd bestaan. Als zijn moeder zwanger raakt en met haar medicijnen stopt, keren haar psychische klachten terug. Aukje wordt geboren met een ernstige chromosoomafwijking, waardoor ze niet lang te leven heeft. Terwijl zijn vader op de achtergrond raakt, besluit Koen de zorg voor zijn zusje op zich te nemen. Een verantwoordelijkheid die zo ver voert dat hij besluit Aukje naar het wad te brengen, de plek die hij als het paradijs op aarde beschouwt en waarvan hij vindt dat ze die één keer moet zien.
