Een zwaaiende hand, een ‘Goeiemoarn’ van een tegenligger of de claxon van een auto. Wanneer Oebele Brouwer als kersverse burgemeester van Achtkarspelen ’s ochtends vroeg over de Alddyk van Eastermar naar Buitenpost fietst, wordt hij verwelkomt door de bewoners. En Oebele Brouwer zou Oebele Brouwer niet zijn wanneer hij niet iedere groet enthousiast beantwoordt. “As boargemaster wol ik ticht by de minsken stean. Dat is myn krêft: ik bin in minskeminsk.”
Op donderdag 7 februari kreeg Oebele Brouwer als opvolger van Gerben Gerbrandy de ambtsketen van Achtkarspelen omgehangen. Drie maanden later zit hij helemaal op z’n plek. Vanuit z’n kantoor heeft Brouwer een mooi uitzicht over zowel Buitenpost als de raadszaal van zijn gemeente. “Presys op dy beide plakken wol ik sichtber wêze”, knikt hij. “Yn de riedsgearkomsten, mar wichtiger noch: bûten by de minsken.”
“Binnen én bûten it gemeentehûs wol ik sichtber wêze”
Er op uit
Een kop koffie drinken in een verzorgingstehuis, lunchen met ondernemers uit de regio of ’s avonds na werktijd nog even langs de fanatieke vrijwilligers die op het voetbalveld de handen uit de mouwen steken om de nieuwe sportkantine te bouwen. Brouwer laat geen kans onbenut om er op uit te gaan. “Dat wie ek de krêft fan myn foargonger Gerben Gerbrandy: hy wie in tagonklike, noflike boargemaster, dy’t nei de minsken tagong. Ik soe it in bekroaning fine as de minsken dat oan de ein fan myn termyn ek oer my sizze.”
Hij spreekt al over de eind van zijn ambtstermijn terwijl hij net is begonnen. Zijn bekende glimlach verschijnt: “Begryp my net ferkeard; ik ha der sin oan”. Op de fraach waar hij zich het eerst mee bezig gaat houden, vindt Brouwer het lastig om één antwoord te geven. “Ik ha gjin grut projekt foar eagen, dêr’t ik myn namme oan ferbine wol. Gjin Oebele Brouwer-akwadukt ûnder it wetter troch. Boppedat, wy ha hjir hast net iens wetter”, lacht hij.
Watersportliefhebber
Als watersportliefhebber had hij geen drogere Friese gemeente kunnen treffen. Al een aantal jaar zit Brouwer in de zeilraad van de SKS en vaart hij deze zomer mee op het jurybootje tijdens de skûtsjesylwedstrijden. Ook in zijn woonplaats Eastermar is Brouwer nauw betrokken geweest bij de start van het eigen skûtsje van Eastermar: It Doarp Eastermar. In het gezellige haventje van het dorp ligt sinds kort ook weer zijn eigen boot, waarmee de familie Brouwer in het weekend graag op pad gaat.
“Ik bin hikke en tein yn Snits”, vertelt Brouwer. “Ik tink dat dêr dat wettersportfirus weikomt.” Toch schuilt in hem ook een onmiskenbare Wâldpyk. “Us heit en mem kamen beide út de Wâlden, lykas ús pakes en beppes. Ik praat de taal, ik ken de kultuer en wichtiger noch: ik begryp de minsken dy’t hjir wenje. Dat wie foar my ek de belangrykste reden om te skriuwen op de fakatuere foar in nije boargemaster. It ‘Frysk eigene’ dêr’t de gemeente nei op syk wie; dat bin ik.”
“Ik praat de taal, ik ken de kultuer en wichtiger noch: ik begryp de minsken”
Bekend gezicht
Afgelopen jaren reed Brouwer voor zijn werk bij het Landelijk Parket dagelijks op en neer naar Rotterdam. Zijn auto en de snelwegen heeft hij inmiddels verruilt voor zijn fiets en de rode klinkerweggetjes door het prachtige landschap van Achtkarspelen. Om het gebied te leren kennen, wandelde Brouwer tijdens de sollicitatieprocedure ieder weekend met de hond door de omliggende dorpen. “Ik woe alfêst efkes sjen wêr’t ik telâne kaam”, knipoogt
hij. Alhoewel, Achtkarspelen is geen onbekende voor hem. Als persofficier kreeg Brouwer landelijke bekendheid in de zaak rondom de moord op Marianne Vaatstra in 1999. Nog altijd wordt hij door mensen herkend. “Myn kop is de ôfrûne jierren kenlik net folle feroare”, concludeert hij nuchter. “Ik ha doe besocht om sa ticht mooglik by de minsken te stean. Dat wy ek myn taak: ik spruts de taal, dus ik waard parseoffisier. As ik der op weromsjoch, dan tink ik dat wy dat goed oanpakt ha.”
Hij was betrokken bij meerdere grote zaken met flinke impact in de regio. De ontvoering van Lusanne van der Gun uit Olderberkoop en de moordzaak in het Groningse Baflo, om maar eens een paar te noemen. “Ek hjir ha ik altyd besocht om myn funksje sa minsklik mooglik út te fieren. Fansels, wy binne profesjonals dy’t ynhierd wurde troch de mienskip, mar der sit ek wol deeglik in gesicht achter de offisier fan justysje Oebele Brouwer.”
De Friese taal
Dat gezicht is inmiddels in alle twaalf dorpen van Achtkarspelen bekend. Een dag na zijn officiële beëdiging maakte Brouwer een tour langs alle dorpen om mensen te ontmoeten en hun verhalen te horen. “Dat is my poerbêst befallen”, knikt hij. “It grutte foardiel is dat ik de taal sprek. Minsken hoege har by my net te ferbrekken. Dêrtroch praat it in stik makliker. En se sizze hjir yn de Wâlden wat se fine, oft ik no boargemaster bin of net. Dat leit my wol.” “Hjir yn de Wâlden sizze se wat se fine, oft ik no boargemaster bin of net” Ook in zijn vorige functies heeft Brouwer zich ingezet voor de Friese taal. “Ik fernim yn myn wurk hoe wichtich it Frysk is om dy te uterjen. Fandêr dat ik my ek altyd ynset ha om it Frysk yn de sittingsseal in plakje te jaan.” Als lid van de raad van toezicht van de Afûk kon hij niet anders dan zijn sollicitatiebrief tweetalig schrijven. Dat zorgde vooral bij minister Kajsa Ollongren van Binnenlandse Zaken voor de nodige verwarring toen ze burgemeesterkandidaat Brouwer uitnodigde voor een kennismaking
“Doe’t se by hobby’s it wurd ‘platboaiem (seeskou)’ stean seach, koe se dêr gjin sûkelade fan meitsje”, grijnst Brouwer. “Op ‘e mobyl ha ik har in plaatsje fan ús boat sjen litten.”
Niet gespaard
Zijn nuchtere inslag en humor kenmerken de nieuwe burgemeester van Achtkarspelen. De eerste raadsvergaderingen zitten er inmiddels op en Brouwer overleefde ze heelhuids. “It gong der lykwols flink om wei; ik waard net sparre”, benadrukt hij. Toch houdt hij zich opvallend goed staande, zonder enige politieke ervaring. “Uteinlik giet it der om dast belutsen bist en it oersjoch hâldst. Dat is my wol tafertroud”, belooft hij.
