MADRID/DE WESTEREEN – De liefde kent geen afstand, en ook Marianne Stienstra (40) uit De Westereen weet dat. Al 17 jaar woont ze in het Spaanse Madrid, waar ze samen met haar man Christian Nuñez een mooi leven heeft opgebouwd. Maar hoe fijn Spanje ook is, De Westereen blijft voor haar altijd thuis.
De muziek bracht hen samen
Het begon allemaal in Friesland, tijdens een optreden van een band. Marianne ging vaak samen met haar beste vriendin Durkje Venema naar concerten. Via-via ontmoette ze Christian, een van oorsprong Chileense muzikant.
“De muzyk hat ús byinoar brocht,” vertelt Marianne. “Hy siet yn in oare band, mar kaam ek op te treden yn Fryslân. As wy dêr net west wiene, hoe oars wie it dan roan?” Die vraag stelt ze zichzelf nog weleens. Het klikte tussen hen, en na verloop van tijd besloten ze een relatie aan te gaan.
Toen Christian terugging naar Madrid, stond Marianne voor een grote keuze. Ze was 22 en had nog geen plan voor de toekomst. “Ik ha besluten om hjir hinne te gean,” vertelt ze. “Mar net iens mei it plan om hjir altyd te bliuwen. It wie mear fan: lit ik dêr mar ris sjen en der in heal jier bliuwe. Mar dat is útrûn op no al 17 jier.”
Een nieuw leven in Spanje
Bij aankomst in Madrid vond Marianne werk bij IBM, waar ze nu nog steeds werkt als teamleider op de financiële administratie waarbij ze zich richt op de Nederlandse markt. Het bleek een fijne manier om haar plek in Spanje te vinden. “Ik bin dêr net begûn mei it doel fan: ik wol hjir in hiele karriêre opbouwe. Ik fûn it allegear wol prima. Ik krige eltse moanne myn eigen jild, koe yn Spanje wenje, en dat wie foar my genôch.”
Het Spaanse leven heeft haar veel gebracht. Het zonnige klimaat, de relaxte sfeer en de spontane ontmoetingen maken het leven in Madrid aantrekkelijk. Toch heeft Marianne haar Friese roots nooit losgelaten. Ze kijkt nog altijd Nederlandse televisie, praat met haar moeder over de nieuwste avonturen van De Meilandjes en blijft op de hoogte van wat er speelt in De Westereen. “Mar ik krij neat mei fan de Spaanse telefyzje. Soms tink ik wol: it lân kin hjir yn reek opgean en ik sit hjir gewoan foar de Nederlânske telefyzje.” Zelfs over het nieuws uit haar geboortedorp is ze soms sneller op de hoogte dan haar ouders.
Hoewel het leven in Madrid veel voordelen biedt, merkte Marianne ook grote verschillen op met Nederland. Zo waardeert ze de georganiseerde structuur van haar geboorteland. “Yn Nederlân gean dingen sa maklik,” zegt ze. Procedures zoals het aanvragen van een rijbewijs of het doen van belastingaangifte zijn in Spanje vaak omslachtig.
Daarnaast benadrukt ze dat voorzieningen zoals ziekenhuizen en verzorgingstehuizen in Nederland veel beter geregeld zijn, maar dat er in Spanje ook geen sociale voorzieningen als bijstand en kinderbijslag bestaan. “It jout my in oare blik op Nederlân, hoe goed it dêr eins is regele.” Met haar ervaring adviseert Marianne anderen die overwegen te emigreren goed na te denken. “Minsken moatte net allinnich emigrearje omdat se Nederlân sêd binne”, waarschuwt ze. Emigreren vraagt aanpassing en het besef dat je bepaalde zaken zult missen.
Een Spaans leven met een Friese twist
Het leven in Spanje heeft zo zijn voordelen. Vooral het weer maakt indruk op Marianne. “It hat ynfloed op dyn hiele libben. Kinst wat mear bûten libje,” zegt ze. Het zwembad bij hun appartementencomplex is een van haar favoriete plekken. “Yn de simmer bin ik eltse dei om trije oere frij en dan gean ik nei it swimbad ta. Ik lis der altyd as ien fan de earsten yn.”
Toch blijft ze op veel vlakken typisch Nederlands. Terwijl Spanjaarden pas laat in de avond eten, staat bij haar rond zes uur een AVG’tje op tafel. Ook slaat ze tijdens haar bezoekjes, die ze zo’n vier keer per jaar aan Nederland brengt, altijd zakjes kerriesaus en groentesoep in. Gelukkig vindt haar man Christian het Nederlandse eten ook heerlijk.
De Westereen blijft thuis
Ondanks haar liefde voor Spanje, houdt De Westereen een speciale plek in haar hart. “It is altyd leuk om werom te kommen,” vertelt ze. “Ik gean mei minsken út iten, myn mem makket har lekkerste gerjochten, en wy dogge altyd leuke dingen. Mar eins bin ik dan gewoan op fakânsje yn De Westereen.”
Wat haar opvalt als ze weer in het dorp is, is hoe weinig er verandert. “Do komst wer werom en do giest bygelyks nei de Hossebos en dochst wer mei oan in pubquiz en deselfde minsken sitte der wer. Yn in grutte stêd as Madrid sjuchst dat net, do hast altyd oare minsken om dy hinne. Ast yn De Westereen komst, is alles itselde. Ast dêr wennest tinkst soms: wat saai. Mar ast it fan bûten ôf
besjuchst, tinkst: wat moai!” Het geeft haar een gevoel van rust en vertrouwdheid, iets wat ze in het drukke Madrid soms mist.
Toch spreekt het relaxte Spaanse leven Marianne ook aan. “Minsken
út Spanje genietsje mear fan it libben,” merkt ze op. Mensen gaan vaak spontaan uit eten, ontmoeten elkaar in cafés en nemen het niet zo nauw met de klok. Deze losse benadering zorgt volgens haar voor minder stress en meer plezier in het dagelijks leven. “It fielt soms as in lange fakânsje. Mar ik wit ek wat ik mis út Nederlân. Do kinst net alles ha.”
Sinds hun zesde zijn Durkje Venema en Marianne al vrienden met elkaar, nadat Marianne 34 jaar geleden bij Durkje in de straat kwam wonen. Het was voor Durkje dan ook wel even lastig toen Marianne naar Spanje verhuisde. “Wy wiene altyd byinoar, giene nei Scooters yn Ljouwert of nei Antwerpen foar Belle Perez. Us freonen sieten yn de muzykwrâld, dus stiene wy faak op de gastelist.”
Ze moest haar draai vinden. “It wie soms wol skeakelje: mei wa moat ik no op paad?” Ze dacht er zelfs even aan om ook naar Madrid te emigreren, maar een leuke baan als kapster die ze toen pas net had hield haar in Nederland. In eerste instantie was Durkje een beetje bang dat de vriendschap zou verwateren. “Dat dat nea bard is, fine wy dochs wol hiel bysûnder.”
Het is volgens haar te danken aan de manier waarop beide vriendinnen in de vriendschap staan. “Foaral doe’t Marianne krekt yn Madrid wenne wie it lestich om kontakt te hawwen. Sy gie doe mei har MacBook nei in kafee, want thús hie sy gjin ynternet. Wy sms’ten doe om ôf te praten hoe let at wy Skypen giene.” Het was in de tijd waarin bellen naar Spanje een vermogen kostte en WhatsApp en Facetime nog niet bestonden. “Mar wy hoege net eltse dei te praten. Wy binne dêr hiel maklik yn. As wy dan prate, prate wy ek wol twa of trije oeren. Wy nimme it inoar net kwealik at wy in skoftsje neat fan inoar hearre.”
Ook het elkaar op blijven zoeken is volgens Durkje belangrijk. “Oars wist ik neat fan har libben dêr.” Toen Marianne net in Madrid woonde ging Durkje zo’n drie of vier keer per jaar bij haar langs. Nu komt Marianne vaker naar Nederland. Het was ook Durkje al opgevallen dat Marianne graag Nederlandse lekkernijen blijft eten. “Foaral yn it begjin frege se my om autodrop, sausizebroadsjes, sop en Nederlânske krûden mei te nimmen. Har mem makke ek wol ris in taske klear mei oaljekoekebeslach. Se frege sels ris om sâlte hjerring mei te nimmen, mar dat gie my wat te fier”, lacht ze.
