DE WESTEREEN – Glunderend bekijkt Roy Wolfgang (72) het moderne clubgebouw van voetbalvereniging Zwaagwesteinde. ,,Dit stond er nog niet toen ik hier trainer was’’, lacht hij. Begin jaren negentig was Roy een vertrouwd gezicht op het Westereender voetbalveld. Als gepassioneerd trainer van het tweede elftal van VVZ deelde hij z’n liefde voor techniek en tactiek. Velen herinneren zich zijn trainingen nog als de dag van gisteren. Ook Roy koestert warme herinneringen aan zijn tijd in De Westereen. ,,Jullie hebben nog altijd een plekje in mijn hart.’’
Terug op het oude nest: zo voelt het als Roy en zijn vrouw Wilhelmina op maandagmiddag de voetbalkantine van VVZ binnenstappen. Het is eind september en de herfstzon schijnt over het voetbalveld. In de kantine zorgt de pruttelende koffieautomaat voor een warm ontvangst. Het clubgebouw van VVZ mag dan nieuw zijn, de sfeer voelt als vanouds. ,,Ik heb hier prachtige tijden gehad’’, vertelt Roy met zijn bekende glimlach. ,,Voetbal was voor mij dé manier om nieuwe mensen te leren kennen. Ik was natuurlijk een beetje een vreemde eend in de bijt in De Westereen. In die zin heb ik heel wat te danken aan VVZ.’’
‘We zijn met open armen ontvangen. Geen verkeerd woord over De Westereenders’
Met open armen
Voor het verhaal van Roy, zijn vrouw Wilhelmina en hun zonen Jerrel en Brian duiken we een aantal jaar terug in de tijd. Het is 1989 als Roy wordt gevraagd om te komen werken als kwaliteitschef in de textielfabriek van BC Fashion in De Westereen. Geboren en getogen in Suriname is hij begin jaren ’90 één van de weinige inwoners van kleur in het dorp. Maar niet alleen door z’n huidskleur valt Roy op. Het is bovenal zijn liefde voor de voetbalsport én zijn aanstekelijke lach die ervoor zorgen dat hij al snel wordt opgenomen door de hechte dorpsgemeenschap. ,,We zijn met open armen ontvangen’’, beaamt Roy. ,,Geen verkeerd woord over De Westereenders.’’
De verhuizing naar De Westereen is niet de eerste nieuwe woonplek voor het jonge gezin. ,,We hebben heel wat van Nederland gezien’’, lacht Wilhelmina. ,,Roy en ik hebben elkaar ontmoet in Groningen bij convectiebedrijf Weber. Daarna kreeg Roy een baan in Enter aangeboden bij een pantalonfabriek.Toen dat bedrijf noodgedwongen de deuren sloot, zijn we naar De Westereen verhuisd waar Roy een baan vond bij BC Fashion. Groningen, Overijssel of Friesland: waar we ook kwamen, overal vond Roy gelijk z’n draai door aan de slag te gaan als voetbaltrainer. Binnen een paar weken kende het hele dorp z’n naam.’’
‘Ik kon als trainer enorm genieten van een mooie pass die perfect werd aangenomen’
Kippenvelmomenten
Nog altijd zorgt de naam Roy Wolfgang voor volop herinneringen bij menig voetballer in De Westereen. Van de spraakmakende toernooien in Rijssen, die steevast in een nachtelijke feestuitspatting eindigden, tot de professionele trainingen, waarbij Roy hamerde op passing en spelinzicht. ,,Toen ik bij VVZ begon, had ik gelijk door: hier zit het met de inzet van de spelers wel snor’’, lacht Roy. ,,Waar ik vooral de focus op heb gelegd in mijn trainingen waren techniek en tactiek. Ik kon als trainer enorm genieten van een mooie pass over de breedte van het veld, die perfect werd aangenomen. Daar krijg ik nog altijd kippenvel van.’’
Onder de bezielende leiding van Roy groeide het tweede elftal uit tot een hechte groep jongens die voor elkaar door het vuur gingen. Helaas eindigde Roys trainerschap zonder bekroning in de vorm van een kampioenstitel. ,,Best gek, want we speelden jarenlang heel uitstekend mee in de top 5’’, herinnert Roy zich nog. ,,Iedereen leefde mee met VVZ. Op maandag begon mijn werkdag in de fabriek steevast met een praatje over voetbal en de uitslagen van dat weekend. Een geweldige tijd.’’
Opa aan de zijlijn
Na VVZ gaat Roy aan de slag als trainer bij vv Hardegarijp, gevolgd door GAVC in Grou en FVC in
Leeuwarden. Als trainer slijt Roy vrijwel al zijn spaarzame vrije uurtjes op het voetbalveld. Daardoor blijft er weinig tijd over om als supporter aan de zijlijn te staan bij z’n zonen Jerrel en Brian, die de voetbalgenen van hun vader blijken te hebben geërfd. ,,Jerrel heeft jarenlang bij SC Heerenveen gespeeld en Brian speelde bij SC Cambuur’’, glundert Roy zichtbaar trots. ,,Als het even kon, ging ik mee naar een wedstrijd. Maar als trainer werd ik opgeslokt door het clubleven. Zo gaat dat nou eenmaal.’’
Inmiddels kan hij als opa de schade inhalen, want Roy mist geen thuiswedstrijd van z’n voetballende kleinzoon. ,,Hij speelt sinds dit jaar bij FC Bolsward. Hiervoor zat hij op korfbal, ook prachtig. Ik heb in totaal vier kleinkinderen. Welke sport ze ook kiezen, ik zal aan de zijlijn staan om ze aan te moedigen.’’
‘De herinneringen aan VVZ blijf ik m’n hele leven koesteren’
Genieten van het leven
Helemaal onbezorgd is het leven helaas niet voor de man die altijd glimlacht. ,,Drie jaar geleden ontdekten we dat Roy Lewy Body dementie heeft’’, vertelt Wilhelmina. ,,Daardoor komt hij af en toe slecht uit z’n woorden en heeft hij last van Parkinsonverschijnselen zoals trillende handen. Ook lopen gaat de ene dag beter dan de andere. Ik ben gestopt met werken, zodat ik als mantelzorger 24/7 op Roy kan letten.’’
Roy laat zich echter niet uit het veld slaan door deze diagnose. ,,Ik geniet iedere dag van het leven. Met fysiotherapie probeer ik zo fit mogelijk te blijven, zodat ik nog niet achter een Rolls-Royce (rollator, red.) hoef te lopen’’, knipoogt hij. ,,Ik ben dankbaar voor alles wat ik in mijn leven heb mogen doen. En ik kan enorm genieten van zo’n bezoek aan VVZ. Alle herinneringen die dan bovenkomen: die blijf ik m’n hele leven koesteren.’’
