DOKKUM/DAMWÂLD – Kunstschilder Jan Kooistra is onlangs zeventig jaar geworden. Hij moet er nog steeds aan wennen. ,,In mijn hart voel ik me veel jonger.’’ De Damwâldster heeft honderden schilderijen gemaakt die over de hele wereld verkocht worden. Kooistra geniet er nog altijd van om te schilderen. ,,Als ik schilder, vergeet ik alles om me heen.’’
(lees verder onder de foto)
Het is alweer 37 jaar geleden dat Jan Kooistra het pand aan de Diepswal in Dokkum betrok, van waaruit hij tegenwoordig zijn werken exposeert. ,,Mijn zwager zei: ‘Dat is krekt wat foar dy. Dat pandje must noait mear útgaan.’ Er zat een lijstenmakerij in. Daar ben ik mee doorgegaan, maar tussendoor probeerde ik zoveel mogelijk te schilderen. Ik ben begonnen met aquarellen. Dat vond ik boeiend. Jaar in jaar uit maakte ik alleen maar aquarellen. Vooral bloemen vond ik mooi om te schilderen. En nog steeds.’’
Grote exposities
Op een gegeven moment was Jan Kooistra te gast in de ‘5 uur tv-show’ waar artiesten hun schilderij mochten laten zien. Dat schilderij werd dan geveild voor een goed doel. Van het één kwam het ander en al snel werden zijn schilderkunsten opgepikt door een uitgeverij die replica’s over de hele wereld verspreidt. Grote exposities volgden, onder andere in kasteel Groeneveld in Baarn, het Singer Museum in Laren, Hotel Des Indes in Den Haag en de Floriade in Zoetermeer.
Van aquarel naar olieverf
Na ongeveer tien jaar ging het zo goed met de verkoop van zijn schilderijen dat Jan Kooistra stopte met de lijstenmakerij. ,,Het aquarelleren ging me steeds gemakkelijker af. Ik was aan een nieuwe uitdaging toe. Ik wilde schilderen met olieverf, maar had geen idee hoe dat moest. Ik ging naar musea en
tentoonstellingen om inspiratie op te doen, bestudeerde boeken en probeerde verschillende kwasten uit. Zo heb ik mezelf geleerd om te schilderen met olieverf. Tot op de dag van vandaag heb ik dat nooit meer veranderd.’’
Gezelschapsmens
Vanaf die tijd is Kooistra begonnen met het schilderen van landschappen. Vooral de Waddenzee is één van zijn favoriete onderwerpen. Hij schildert
altijd met de hond erbij en zijn vrouw in de buurt. ,,Mijn vrouw Aukje is van grote betekenis voor mij, zij helpt mij waar ze kan en is er altijd voor mij. Ik ben een gezelschapsmens en houd ervan om mijn werk te laten zien. Vandaar dat ik vrijdags en zaterdags in mijn atelier te vinden ben. Die interactie met het publiek vind ik belangrijk. Mensen vinden mijn schilderijen vaak bijzonder. Daar moest ik eerst aan wennen, want zelf vond ik het heel gewoon dat ik kan schilderen.’’
Cadeau voor God
Op een gegeven moment werd Jan Kooistra zich bewust van zijn talent. Daar wilde ik degene van wie ik dat talent gekregen heb voor bedanken. Zo is het scheppingsverhaal op doek ontstaan. Die zeven schilderijen zijn mijn cadeau voor God. Ik heb daarvoor het mooiste linnen gebruikt. De replica’s hangen onder andere in Jeruzalem en in Nazareth. De schilderijen ‘In verwondering’ – over het leven van Jezus zijn een vervolg op deze serie. ,,Het mooie aan het maken van deze schilderijen vind ik dat je de andere hersenhelft gebruikt. Normaalgesproken schilder ik wat ik zie, maar nu maak ik aan de hand van een Bijbeltekst een schilderij en daar moet ik vooraf goed over nadenken.’’
Woorden uit Psalmen
De nieuwste serie van Jan Kooistra gaat over bijzondere Psalmen. De kunstenaar kwam op het idee door een opdracht die hij kreeg om een schilderij te maken over Psalm 91. ,,Ik maak de schilderijen aan de hand van woorden uit Psalmen. De eerste vijf zijn al klaar. Deze schilderijen zijn wat kleiner dan de rest, tachtig bij tachtig centimeter. Dit heeft ook een praktische reden, want waar moet je met al die schilderijen heen?’’ Kooistra is al bezig met het creëren van een stichting die zijn schilderijen na zijn dood gaat beheren.
Mooie lucht
Tot die tijd blijft hij schilderen. ,,Ik begin meestal met een mooie lucht. Dan weet ik nog niet wat eronder komt, een landschap of de Waddenzee met één, twee of drie schepen. Niks staat van tevoren vast. Zo groeit een schilderij’’, legt Jan Kooistra uit. Van wie hij het talent heeft geërfd weet hij niet. Zijn vader had een kledingzaak, maar al snel werd duidelijk dat dat niks voor Jan was. ,,Jou dat jonkje kleurpotleaden en do hearst him net wer’’, zei zijn moeder altijd. En dat is nu – zeventig jaar later – nog altijd het geval.
