Foto: Jaap de Boer
Het gebouw staat te midden van een enorm groen beleefplein dat tijdens schooltijd voor de kinderen is, en na schooltijd voor het hele dorp. Met de sleuteloverdracht die op 13 juli staat gepland in zicht kijken bestuursleden Henk Kemper, Johan van der Bij, Fedde Wielstra en Gert Jan Rozendal terug op de totstandkoming van de Campus Damwâld en werpen zij een blik op de toekomst.
Veel lef
Het was een hele gedurfde stap van de gemeenteraad van Dantumadiel om het vertrouwen én de 12 miljoen euro die gemoeid is met de bouw van de nieuwe Campus in zijn geheel over te dragen aan een stichtingsbestuur. Een stichtingsbestuur dat zich niet alleen bezig heeft gehouden met de bouw van de nieuwe campus, maar ook formeel eigenaar is van het gebouw. Het stichtingsbestuur bestaat uit mensen met allerlei verschillende achtergronden, die elkaar voorafgaand aan de bouw van de campus nog niet kenden. ,,Het getuigt van enorm veel lef van de gemeente dat zij het hebben aangedurfd om ons de verantwoordelijkheid over de bouw van de nieuwe campus te geven. Nu de sleuteloverdracht in zicht is durven we te zeggen dat we enorm trots zijn op het gehele proces én op het nieuwe gebouw. Op papier is het gebouw van de stichting. Maar de campus is straks van heel Damwâld”, aldus Wielstra.
Uniek proces
Volgens Kemper is de totstandkoming van dit gebouw een uniek proces geweest. ,,Dat begon natuurlijk al bij het besluit van de gemeente om het gehele proces uit handen te geven aan een stichting. Vervolgens hebben wij de aanbesteding via een Best Value Procurement uitgeschreven”, stelt Kemper. Bij Best Value Procurement gaat de opdrachtgever uit van de expertise van de aannemer. De aannemer op zijn beurt vertrouwt dan weer op de expertise van overige partijen, zoals de architect en diverse onderaannemers. Het onderlinge vertrouwen is groot. En bij zoveel vertrouwen is de bewijsdrang om er samen
‘Het grote openingsfeest kan niet doorgaan zoals wij dat voor ogen hadden’
iets moois van te maken misschien nog wel groter.
Tûk, Grien, Sûn en Skjin
De vier kernwaarden komen op allerlei manieren terug in het gebouw en overlappen elkaar ook menigmaal. Zo kun je bij ‘Tûk’ denken aan synergie. Door samenwerking, flexibel omgaan met ruimten en het duurzaam maken van het gebouw kan de campus goedkoper geëxploiteerd worden. ‘Grien’ heeft betrekking op de grote
beleeftuin rondom de school, waarin naast speeltoestellen ook fruitbomen en een moestuin zal komen. ‘Skjin’ staat voor het werken aan een schoon gebouw, maar ook aan minder afval. ‘Sûn’ heeft betrekking op de beweging die in de sporthal en de beleeftuin gedaan kan worden.
Corona
Wat hadden ze het graag anders gezien, de laatste maanden voor de oplevering van het gebouw. De coronamaatregelen hebben de bouw weliswaar niet vertraagd – al zijn er nog wat zorgen over de grote tribune voor de sporthal, die uit Engeland moet komen maar hebben er wel voor gezorgd dat veel van de activiteiten rondom de bouw geen doorgang konden vinden.
,,We hadden zo graag de kinderen van de huidige scholen meer betrokken bij de bouw. Maar ook buurtbewoners, verenigingen en andere belangstellenden wilden we in
een eerder stadium kennis laten maken met de campus. Bouwgroep Dijks-
tra Draisma had graag een open dag willen organiseren. Zelfs wij hebben nog niet eens een kijkje kunnen nemen”, vertelt Van der Bij. ,,Ook het grote tweedaagse openingsfeest, kan niet doorgaan zoals wij dat voor ogen hadden. Nu staat de opening gepland op 24 september. Dat wordt alsnog feestelijk met een verrassende act voor de kinderen, maar wel met inachtneming van de coronamaatregelen.”
400 kinderen
Nu de laatste puntjes op de i worden gezet met betrekking tot de ingebruikname van de Campus Damwâld, is het stichtingsbestuur al druk bezig om vooruit te kijken. Sommige zaken zijn nog een punt van zorg, zoals de verkeersstromen richting de school. ,,De Badhúswei wordt momenteel door de gemeente aangepakt. Er gaan straks zo’n vierhonderd
kinderen naar dezelfde school. Hoe de Badhúswei nu ingericht wordt is bedacht op basis van rekenmodellen. De praktijk zal moeten uitwijzen of het straks veilig genoeg is rondom de school”, vertelt Van der Bij.
Ook over de invulling van de campus als cultureel-maatschappelijk centrum wordt nog druk nagedacht. Wielstra: ,,We hopen dat de Campus Damwâld een plek wordt voor heel het dorp, waar iedereen zich thuis voelt. Initiatieven vanuit het dorp worden zeer op prijs gesteld. We willen mensen uit zoveel mogelijk geledingen bij de Campus betrekken. Het is niet alleen maar een schoolgebouw en een sporthal. De campus is voor iedereen.”
