Ze ‘bencht’ meer dan het dubbele van haar lichaamsgewicht. Marije Westra (22) uit Buitenpost doet pas anderhalf jaar aan krachtsport en behoort nu al tot de wereldtop. Op 18 mei gaat ze voor een podiumplek op het WK bankdrukken voor junioren in Noorwegen. “Het is absurd hoe snel het is gegaan”, zegt Westra over haar eigen carrière.
“Press!”, roept een jurylid van het NK bankdrukken in Eindhoven, begin dit jaar. Marije drukt de stang die op haar borstkas ligt met beleid omhoog, tot haar ellebogen volledig zijn gestrekt. De stang weegt 100 kilo. “Rack!”, klinkt het vanuit de jury. Voorzichtig legt ze de zware stang terug in het rek. Een diepe zucht van verlichting. Ze is de sterkste van de dag en kroont zichzelf tot nationaal juniorenkampioen bij de dames onder 57 kilo.
Puur per toeval belandde Marije anderhalf jaar eerder in de krachtsport. “Mijn vriend sleepte mij mee naar de sportschool. Daar was een onderlinge ‘challenge’ gaande. Wie het meeste gewicht kon bankdrukken, was de winnaar. Ik ben altijd al heel competitief geweest, dus ik moest en zou winnen.” En dat gebeurde ook. Met 50 kilo was Marije de sterkste. Inmiddels drukt ze zonder moeite het dubbele daarvan. Met 110,5 kilo brak ze afgelopen november het nationale record in haar gewichtsklasse. Judo was de grote passie van Marije, totdat een polsblessure roet in het eten gooide en ze moest stoppen. “Met judo heb ik een heel sterk bovenlichaam gekweekt. Dat zie je terug in het bankdrukken.”
Haar polsen zijn ook bij haar nieuwe sport een cruciale factor. “Het drukken van de stang is een statische beweging. Dat blijkt veel minder belastend voor mijn polsen dan
judoën, dat veel dynamischer is. Ik heb mijn droom – meedoen met de allerbesten – waargemaakt, maar dan in een andere sport. Heel fijn.”
Op het wereldkampioenschap in mei behoort ze tot de kanshebbers op een medaille. “Het is absurd hoe snel het is gegaan. Ik besef het ook niet helemaal. Goed, ik kan een beetje bankdrukken, maar dat ik tot de wereldtop behoor…”, stamelt Marije, terwijl ze naar de juiste woorden zoekt. “Dat snap ik niet.”
Vetstaartgekko’s
Er is nog onvoldoende brood te verdienen in het powerliften om het op fulltimebasis te doen. “De internationale powerliftbond IPF heeft zich er flink voor ingezet om de sport Olympisch te maken, maar dat is helaas nog niet aan de orde. De bond heeft wel een vergoeding voor WK-deelnemers. De top 3 van het toernooi krijgt duizend euro, de rest vijfhonderd. Daar kun je de kosten ongeveer mee dekken.”
Vier keer per week hangt ze in de gewichten, dus er is nog genoeg tijd voor een leven naast de sportschool. Als onderzoeker bij Hogeschool Van Hall Larenstein houdt ze zich bezig met alles in de groene sector. Ondertussen heeft ze een eigen bedrijf in het kweken van reptielen: vetstaartgekko’s. “Ik ken hun genetica, dus tijdens het broedseizoen zet ik ze bij elkaar. Ik voed de baby’s op tot ze groot genoeg zijn om te verhuizen en dan gaan ze de hele wereld over.”
Korte armen, lange torso
Toevallig: de lichaamsbouw van een vetstaartgekko en die van Marije lijken op elkaar. En dat is een voordeel bij het bankdrukken. “Ik heb korte armen en een lange torso. Hoe korter je armen, hoe minder afstand er zit tussen je gestrekte armen en je borstkas. En hoe minder afstand je hoeft af te leggen, hoe minder zwaar het is.”
Bij het bankdrukken een zegen, maar bij andere disciplines een vloek. “Met het ‘deadliften’ moet je de stang van de grond krijgen. En daar werkt het natuurlijk andersom: hoe langer je armen zijn, hoe minder afstand je hoeft te overbruggen.”
Marije is actief in twee soorten wedstrijden: bankdrukken en een combinatie van bankdrukken, squatten en deadliften. “Vorig jaar ben ik vijfde van Nederland geworden in die discipline. Dit jaar ga ik voor het podium.”
Met alle krachtpatsers en zware gewichten kan de powerliftsport intimiderend overkomen, maar daar is ze niet gevoelig voor. “Je moet het niet eng vinden en er niet te veel bij nadenken. Ik heb de zenuwen en de focus gelukkig heel goed onder controle, dat is een voordeel als je wilt presteren.”Noorwegen
Maar eerst ligt de focus op het WK in Noorwegen, dat plaatsvindt op 18 mei. Samen met de bondscoach, een handjevol andere Nederlandse deelnemers en haar familie reist ze binnenkort af naar Drammen. In haar laatste jaar bij de junioren gaat ze voor het hoogst haalbare. “Ik schat mijn kansen op een podiumplek zonnig in. Het liefst druk ik boven de 110,5 kilo, dat is me nog niet eerder gelukt. Wat er ook gebeurt, daar staan vind ik al heel cool.”
