Wereldberoemd in de regio en wie hem proefde, wil nooit meer anders: de Tosti Hossebos pinda. Met kaas en een hamburger tussen de getoaste boterhammen. Dit jaar bestaat de tosti dertig jaar. Een uitstekende aanleiding om de bedenker ervan aan de tand te voelen. We zochten Wessel de Roos op in, hoe kan het ook anders, café de Hossebos in De Westereen. ,,De pindasaus is gemaakt volgens geheim recept. Dat vertellen we dus niet.”
Drie jaar geleden sloot het café zijn deuren. Maar wie er vandaag de dag nog komt, merkt niets van die voortijdige beëindiging. De Hossebos is en blijft een prachtig bruin café. Het ultieme voorbeeld van een stamkroeg. Met hout als dominante basis van het interieur en meubilair. De muren zijn talrijk versierd met metalen bordjes: van biermerken, zoals It Lulke Wiif – gebrouwen in de Friese Wâlden – en de aanprijzingen van andersoortige (sterke) dranken. Er hangen Tiffany-achtige lampen boven de bar en er staat een biljart in het midden van het café; als het kloppend hart van de zaak die – laat daar geen misverstand over bestaan – nog altijd een horecazaak is.
Het is tegenwoordig café-zalen Hossebos: niet meer dagelijks van elf uur ’s ochtends tot twee uur ’s nachts open, maar nog wel zeer actief. Geen vaste stamgasten meer, maar nog wel een kroegbaas en -bazin. Wessel en Froukje de Roos zijn al dertig jaar de vertrouwde gezichten van de Hossebos. Een gebrek aan klandizie deed het stel besluiten om de deur van het café drie jaar geleden dicht te doen. Geen gemakkelijk besluit. ,,Want ik mis de stamgasten nog iedere dag. Lekker ouwehoeren aan de bar…” Met luide, maar vriendelijke stem treedt Wessel zijn bezoek tegemoet. De cowboyhoed maakt het voorkomen compleet. Hij praat gemakkelijk en luistert graag: Wessel de Roos (1969) is het archetype van een cafébaas. Het is duidelijk dat hij zijn café mist. Maar ze konden niet anders. Natuurlijk, hij weet het. De sluiting zorgde links en rechts in de omgeving voor ,,We houden daarnaast regelmatig whisky- of bierproeverijen. Dat is hartstikke
leuk om te doen. Ik weet er zelf ook best wat van af en vind het leuk om er over te vertellen.”
Zes dagen per week, van ’s morgens tot ’s nachts. Dat was op den duur niet meer vol te houden. Het was een way-of-life, vertelt Wessel, want geen enkele dag voelde aan als werk. ,,Ach, die zondagen van vroeger waren geweldig. Dan was het hier na het voetbal hartstikke druk en bleven we met z’n allen hangen voor Studio Sport. Met het bord op schoot ja.”
Klaverjassen, de visclub, vertegenwoordigers die na een dag verkopen hun harten luchtten, de dartscompetitie op dinsdagavond. Het was er allemaal, maar verdween uiteindelijk ook weer. De opkomst van social media, de verdwijning van de meeste discotheken uit het straatbeeld en de regio, zoals Quatrebras en de Ringo Bar: Wessel vermoedt dat het de dagelijkse aanvoer van stamgasten aan zijn horecazaak geen goed heeft gedaan. ,,Dit café was de opstapplaats voor de jeugd naar de disco’s.”
De zaal in de Hossebos, die van het cafégedeelte door een gordijn is gescheiden, werd steeds belangrijker en is nog altijd springlevend. Het Popkoor De Westereen – Wessel voorziet in een van de lage mannenstemmen – repeteert er wekelijks, de mannen van Sociëteit Zwaagwesteinde houden er hun vergaderingen. De organisatie van het jaarlijkse Doarpsfeest Westereen bespreekt er de aankomende plannen. Bij extra drukte, zoals op donderdagavond tijdens de bingo, vullen zo’n tachtig (voornamelijk) vrouwen de beide ruimtes: het café en de zaal. ,,We houden daarnaast regelmatig whisky- of bierproeverijen. Dat is hartstikke leuk om te doen. Ik weet er zelf ook best wat van af en vind het leuk om er over te vertellen.”
Het zijn de avonden dat het druk is en dan is de Hossebos op z’n best. Het is een grote zaak die
ondanks de ruimte gezelligheid ademt. Met volop keuze in biersoorten. Flesjes en van de tap en een grote verscheidenheid aan sterkere dranken. De keuken is het domein van Froukje. ,,Ze is er zelf wel eens te bescheiden over, maar ze kan hartstikke lekker koken.” Zoals derhalve de pindasaus die bij de beroemde tosti Hossebos wordt geserveerd. Maar waarom is die saus zo goed? Welke ingrediënten gaan er in deze culinaire pièce de résistance? ,,Dat vertel ik natuurlijk niet. Dat is het geheim van de kok”, zegt Wessel. Hoe dan ook, er is sprake van een regionale favoriet. ,,Mensen rijden speciaal voor een Hossebosje pinda om.” De tosti staat ook al jaren op de kaart van café De Prins in Kollumerzwaag.
Genoeg activiteiten om de zaal draaiende te houden, te weinig klanten aan de bar: dat is in een notendop de situatie in De Westereen. ,,Nog niet zo lang geleden telde deze regio’s zeven cafés. Nu is er nog een, De Stapper.” Of hun café ooit weer opengaat op vaste tijden, is dus maar zeer de vraag. ,,Regelmatig organiseren we hier op vrijdagavond een pubquiz. Dan is het hier weer precies zoals voorheen. Met heel veel gezellige mensen en een vol huis. We zijn er in 2015 mee begonnen en daar gaan we voorlopig zeker mee door. In coronatijd speelden we de quiz online.” Nog zo’n prettig relikwie uit die afgezonderde tijd is het versturen van tikkies. ,,Als het erg druk is, kan de rekening best even blijven staan. Dan sturen ze de volgende dag maar een tikkie. Ik ben daarin nog nooit teleurgesteld.” Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten? ,,Absoluut!”
